برای انجام ثبت شرکت در چابهار باید بدانید که منطقه آزاد چابهار که نام قدیمی آن بندر بهشتی است که یکی از شهرهای استان سیستان و بلوچستان ایران است. این یک بندر منطقه آزاد تجاری در ساحل خلیج عمان است و جنوبی‌ترین شهر است.
چابهار در ساحل مکران در استان سیستان و بلوچستان ایران قرار دارد و به طور رسمی به عنوان منطقه صنعتی و صنعتی توسط دولت ایران تعیین شده‌است. به دلیل وضعیت منطقه آزاد تجاری، این شهر در تجارت بین‌المللی به اهمیت زیادی برخوردار و ثبت شرکت در چابهار گزینه خوبی برای تجارت است. اکثریت قریب به اتفاق ساکنان شهر بلوچ هستند که به زبان بلوچی صحبت می‌کنند.
علت نام گذاری این منطقه این است که در تمامی فصول شرایط آب و هوایی همیشه بهار است به همین خاطر نام این منطقه را چابهار گذاشته اند.
تاریخچه چابهار
چابهار مدرن به حدود سال ۱۹۷۰ بازمی گردد.
زمانی اعلام شد که شهرداری و پروژه‌های بزرگ بندر به ترتیب محمد رضا پهلوی راه‌اندازی شده‌اند.
پایگاه هوایی مدرن به عنوان بخشی از سیاست شاه در تبدیل ایران به قدرت غالب در اقیانوس هند تاسیس شد.
در آن زمان، این پروژه‌ها و دیگر پروژه‌های توسعه در و اطراف چابهار مشارکت گسترده شرکت‌های خارجی به ویژه از ایالات‌متحده را شامل شدند.
پس از انقلاب سال ۱۹۷۹، شرکت‌های خارجی پروژه‌ها و شرکت‌های دولتی ایرانی مرتبط با وزارت وقف (یا جهاد برای ساخت) را ترک کردند.
جنگ عراق و عراق باعث شد تا چابهار به لحاظ لجستیکی و استراتژیک به دست آید.
جنگ باعث ناامنی در تنگه هرمز شد و کشتی‌ها نتوانستند وارد خلیج‌فارس شوند.
بر این اساس، چابهار در طول جنگ به یک بندر بزرگ تبدیل شد.
در دهه ۱۹۸۰ دولت ایران طرحی جدید به نام طرح توسعه محور شرقی ایجاد کرد
که هدف آن استفاده از موقعیت جغرافیایی چابهار به عنوان یک ابزار توسعه منطقه‌ای برای تحریک رشد اقتصادی در استان‌های شرقی بود.
ایجاد منطقه آزاد تجاری چابهار در سال ۱۹۹۲ ناشی از طرح EAD باعث توسعه و تشویق مهاجرت از دیگر بخش‌های کشور به چابهار شد.
ثبت شرکت در چابهار
اهمیت اقتصادی چابهار
چابهار نزدیک‌ترین و بهترین نقطه دسترسی به اقیانوس هند است.
به همین دلیل، چابهار نقطه کانونی توسعه ایران از شرق کشور از طریق توسعه
و افزایش مسیرهای ترانزیت در میان کشورهای واقع در بخش شمالی اقیانوس هند و آسیای میانه است.
امید این است که با توسعه مسیرهای ترانزیت و خدمات بهتر امنیت و ترانزیت، این منافع به ساکنان محلی برسد.
بخش‌های اقتصادی چابهار شامل صنایع ماهی و بخش تجاری، بخش‌های ماهیگیری با بیش‌ترین مقدار صید ماهی کشور ها هستند که عمدتا خارج از منطقه صنعتی آزاد تجاری چابهار قرار دارند.
رشد بخش تجاری در منطقه آزاد تجاری با ظرفیت بالا جهت تبدیل به مکانی است که مراکز رشد کسب‌وکار در جنوب آسیا (هند)و خاور میانه (دبی)را به بازار مرکزی و افغانستان متصل می‌کند.
دولت قصد دارد تا منطقه آزاد تجاری چابهار را به شبکه راه‌آهن ملی ایران متصل کند که به آسیای میانه و افغانستان نیز متصل است.
چه نوع شرکتی را در چابهار باید ثبت کنیم؟
هر نوع تجارت، صنایع دستی، حرفه، تماس و یا سایر فعالیت های انجام شده در شرکتتان را شما میتوانید به ثبت برسانید.
هر باشگاهی که امکانات، خدمات و محل های باشگاه منحصر به فرد را برای اعضای آن برای مقاربت یا تفریح اجتماعی فراهم می کند.
چگونگی ثبت شرکت در چابهار
برای انجام امور مربوط به ثبت شرکت در چابهار، یا موسسین شرکت باید دست به کار شوند و کار های اداری و قانونی ثبت را انجام دهند،
یا هم می توانند از طریق استخدام وکیل های با تجربه ای، کار را به آن ها بسپرند.
کارهای اداری یا بهتر است بگویم قانونی ثبت شرکت، انجام اموری است که در اداره ها و سازمان های قضایی در شهر چابهار انجام می گیرد تا شرکتی در سامانه جامع دولت به رسمیت شناخته شود و به مردم معرفی شود.
شرایط ثبت شرکت در چابهار
برای ثبت شرکت در شهر چابهار و ایران ابتدا باید هدف و موضوع فعالیت خود را مشخص کنید تا ببینید چه شرکتی مناسب کسب و کار شما می باشد.
هر شرکتی برای ثبت نیاز به نام دارد، نام شرکت باید شرایط زیر را داشته باشد:
- دارای ریشه فارسی باشد یعنی در فرهنگ لغات دهخدا یا معین وجود داشته باشد.
- تکراری نباشد و قبلا به ثبت نرسیده باشد.
- به صورت حروف باشد.
- حداقل سه سیلابی باشد .
- از اسامی خاص نباشد.
- از اسامی شعرا و دانشمندان و کاشفان معاصر نباشد.
- مخالف قوانین اسلامی و نظم عمومی نباشد.
- باعث فریب افکار عمومی نشود.
- ضمنا در آخر اسم شرکت، کلمه منطقه آزاد چابهار اضافه میشود.
ثبت برند در چابهار
علامت تجاری یک نشانه قابل‌تشخیص یا عبارت است که محصولات یا خدمات یک منبع خاص را شناسایی می‌کند.
اگر چه علائم تجاری مورد استفاده برای شناسایی خدمات معمولا علامت‌های خدمات نامیده می‌شوند.
صاحب علامت تجاری می‌تواند فردی، یک سازمان تجاری، یا هر نهاد قانونی باشد.
علامت تجاری ممکن است بر روی یک بسته، برچسب، یک سند، یا خود محصول قرار داده شود.
برای هویت صنفی، علائم تجاری اغلب در ساختمان‌های شرکت نمایش داده می‌شوند.
مدیران شرکت برای دریافت علامت تجاری در ابتدا باید شرکت خود را ثبت کنند و سپس علامت تجاری را دریافت کنند.
اولین اقدام قانونی مربوط به علائم تجاری در ۱۲۶۶ تحت حکومت هنری سوم تصویب شد
که مستلزم آن بود که همه نانواها از یک علامت متمایز برای نانی که می‌فروشند استفاده کنند.
اولین قوانین تجاری مدرن در اواخر قرن نوزدهم ظهور کردند.
در سال ۱۸۵۷ میلادی، اولین علامت تجاری جامع در جهان به قانون تبدیل شد.
قانون علامت‌های تجاری ۱۹۳۸ در سال ۱۹۳۸ سیستم را تغییر داد،
اجازه ثبت براساس “استفاده از نیت”، ایجاد یک فرآیند مبتنی بر تحقیق و ایجاد یک سیستم انتشار برنامه را داد.
قانون ۱۹۳۸، که به عنوان مدلی برای قوانین مشابه در جای دیگر اجرا شد،
حاوی مفاهیم جدیدی از قبیل “علایم تجاری مرتبط”، رضایت به استفاده از سیستم، سیستم علامت دفاعی، و عدم ادعای سیستم صحیح بود.
ثبت برند بصورت سراسری انجام میشود و در کلیه نقاط ایران قابل استفاده و شناسایی هست.
